Rozdział 11.

Nie zdziwiłam się na jego widok. Zaskoczyło mnie tylko to, że tak późno przyszedł. Było już grubo po dwudziestej. Zaprosiłam go do środka. Zaproponowałam mu coś do picia i usiedliśmy razem w salonie. Pytał dlaczego jestem sama. Takie tam...bzdety. Zapytał też o zdrowie. Hmm.. ale zdawało mi się, że co innego leży mu na sumieniu.

- Eee.. więc. Hm.. mam problemy z francuskim. Mogłabyś mnie poduczyć? – spytał przeciągle.

- I to tylko dlatego tak długo się motałeś? Jasne, że pomogę! Dość dobrze znam francuski – odparłam.

- Nie wiesz jakie to dla mnie trudne !

-Taa.. domyślam się – uśmiechnęłam się. Tak sobie rozmawialiśmy aż w końcu zadzwoniła komórka Nath`a. Tak, chłopaki się za nim stęsknili...a tak na serio to musieli jechać na jakieś spotkanie, czy coś. Pożegnał się i wyszedł. Czułam się już całkiem nieźle. Pewnie rodzice będą mi jutro kazali już iść do szkoły. A chciałam sobie jeszcze poleżeć z dzień lub dwa...ewentualnie tydzień. No ale cóż. Poszłam się wykąpać. Ubrałam w piżamę, wskoczyłam do łóżka i usnęłam.

Rano obudziła mnie mama. Jednak musze iść do szkoły. No nie! Wstałam z ociąganiem. Kiedy mama tak paczyła co robię niechętnie postawiła warunek. Jeśli będę miała temperaturę powyżej 37 to zostaję. Poszłam zatem po termometr. Po piętnastu minutach zobaczyłam wynik, 36,7 nie no świetnie ! Mama się zaśmiała i wyszła zrobić mi śniadanie. Przyjrzałam się w lustrze. Matko Święta ! Jak ja wyglądam ! Przecież to karygodne ! Szybko wybrałam jasne rurki, długą i zwiewną bluzkę z nadrukiem „ Today, is your lucky day” Na to założyłam sweterek i się uczesałam. Postanowiłam zostawić moje włosy rozpuszczone. Zeszłam na dół i założyłam moje ulubione Conversy. Szybko zjadłam jajecznicę, pożegnałam się z rodzicami i wyszłam. Wzięłam klucze, ponieważ dzisiaj staruszków nie będzie w domu. Zasiadłam za kierownicą i ruszyłam.

W szkole wszyscy się na mnie dziwnie patrzyli. Próbowałam poszukać Kate i Alex, ale przypomniałam sobie, że pojechały na konkurs matematyczny. No nic. Ruszyłam pod klasę, w której miałam lekcję. Cały czas ludzie się na mnie gapili. Do tego wszyscy trzymali jakieś kartki. Hmm.. postanowiłam to olać. Zadzwonił dzwonek, więc weszłam do klasy. Siedziałam z Jonie. Jeszcze tego brakowało. Cały czas mówiła jaki to Nath jest śliczny, śmieszny aż w końcu słyszałam tylko bla, bla, bla. Nauczyciela to już w ogóle nie ogarniałam. Stoi i tłumaczy coś grupce ludzi, z czego tylko jedna dziesiąta słucha, a reszt ma lepsze zajęcia do roboty. Jedno jest pewne. Nigdy nie zostanę nauczycielką!

Przebolałam dwie pierwsze lekcje. Potem była pora na lunch. Weszłam do środka i momentalnie wszyscy się zaczęli śmiać. Nic nie rozumiałam. Wtedy podeszła do mnie Emily. No pięknie. Popatrzyła na mnie.

- Cóż ! Świetnie wyszłaś na zdjęciu ! Powinnaś częściej to robić ! Tylko do tego się nadajesz – powiedziała z szyderczym uśmiechem. Przyszli do nas też Cornelle, Shane i taki David, chłopak Emily. A ja nadal nic nie rozumiałam. W końcu dziewczyna mnie oświeciła pokazując zdjęcie, które teraz trzymała cała szkoła. I znów wszyscy się zaczęli śmiać. Popatrzyłam na kartkę. Było tam moje zdjęcie. Znaczy moja twarz, i dorobione nagie ciało. To photoshop! Świat się dla mnie zatrzymał. Łzy stanęły w oczach, by po chwili spłynąć wartkim strumykiem po policzkach. Nie wiedziałam co mam zrobić. Gapiłam się tylko na to zdjęcie. Ludzie dalej się ze mnie śmiali. Usłyszałam tylko otwierane drzwi i z hukiem zamykane.

*Nathan*

Wszedłem z chłopakami do stołówki kiedy zobaczyłem, że wszyscy się śmieją. Na środku stała Kayla i Emily z jej bandą. Każdy trzymał jakąś kartkę, wtedy zobaczyłem, że Kay jest cała zapłakana. Wyrwałem komuś kartkę, a to co zobaczyłem doprowadziło mnie do niepohamowanej furii. Podszedłem do Shane`a, który śmiał się najbardziej i strzeliłem mu z pięści w mordę. Później zobaczyłem zbliżającą się do mnie rękę Davida, ale ją powstrzymałem i lekko wykręciłem.

- Jeszcze wam mało ?! – krzyknąłem. Podszedłem i przytuliłem zapłakaną dziewczynę.

*Kayla*

Nath dla mnie zrobił tyle zamieszania. Uderzył Shane`a i nawrzeszczał na wszystkich. Potem podszedł do mnie i przytulił. Zaczęłam wdychać jego męskie perfumy. Zakręciło mi się w głowie.

- Chodź – powiedział, otarł moje policzki z łez i wyszliśmy. Szliśmy korytarzem aż do wyjścia z budynku. Pomógł mi wsiąść do jego auta i ruszyliśmy. 
______________________________________________________________________


Przede wszystkim dedyk dla  mojej najlepszej BF ! Emili ! Od dziś jesteś moją niezastąpioną " doradczynią w sprawie opowiadań o The Wanted " To ona wymyśliła fabułę a ja przelałam to na papier ! Kocham cię, ale ty o tym wiesz ! 
Drugi dedyk dla mojej kochanej Just, która uważa, że ją maltretuję, a to nie prawda! ; ****
No cóż ! Komentujcie co o tym sądzicie! Jak coś to winę zwalamy na Emily ! ;D